بسم الله الرحمن الرحیم

قطعه شعر زیر را پروین اعتصامی برای سنگ مزار خویش سروده که اکنون روی سنگ مزارش حک شده است:

اینکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

گر که جز تلخی از ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آنهمه گفتار امروز
سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جانفرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسد مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است

همه را سوی عدم خواهد برد
تا که بر توسن گیتی زین است

بس برفتند چو ما پیش از ما
این همان رهگذر پیشین است

خرم آنکس که در این محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است

"خدایش بیامرزد"