بر مردمان روزگارى آید که جز سخن چین را ارج ننهند ، و جز بدکار را خوش طبع نخوانند ، و جز با انصاف را ناتوان ندانند . در آن روزگار صدقه را تاوان به حساب آرند ، و بر پیوند با خویشاوند منّت گذارند ، و عبادت را وسیلت بزرگى فروختن بر مردم انگارند . در چنین هنگام کار حکمرانى با مشورت زنان بود ، و امیر بودن از آن کودکان و تدبیر با خواجگان . [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 89 شهریور 15 , ساعت 5:33 صبح
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً و ذَنْبی فیهِ مَغْفوراً و عَمَلی فیهِ مَقْبولاً و عَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعَ السّامِعین.

خدایا! کوشش مرا در این ماه قدر دانسته و گناهم را آمرزیده و کردارم را پذیرفته و عیبم را پوشیده بدار، اى شنواترین شنوندگان.




لیست کل یادداشت های این وبلاگ